کد مطلب:34834 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:23

گنجینه پرسمان » اعتقادات

با توجه به معصوم بودن پيامبران و امامان(ع) چرا در بعضي از دعاهايي كه از آنان رسيده ديده مي​شود كه اقرار به گناه خود كرده، و از خدا طلب مغفرت مي كنند‎؟ آيا اين استغفار با معصوم بودن منافات ندارد؟

دانشمندان اسلامي، از دير زماني به اين ايراد توجّه داشته و پاسخهاي گوناگون به آن گفته‎اند كه شايد روح همة آنها يك چيز باشد و آن اين كه گناه و معصيت در اين گونه موارد همه جنبة «نسبي» دارد نه اين كه از قبيل گناهان مطلق و معمولي باشد.



در تمام امور اجتماعي، اخلاقي، علمي، تر بيتي و ديني انتظاراتي كه از افراد مختلف ميرود همه يكسان نيست.



چه بسا كاري كه انجام آن از يك نفر عين ادب، خدمت، محبّت، وعبادت شمرده ميشود، امّا از فرد ديگري عين بيادبي، خيانت، خلاف صميميّت و كوتاهي در بندگي و اطاعت محسوب ميگردد!



اكنون باتوجّه به اين حقيقت، موقعيّت پيامبران و امامان را در نظر بگيريم و اعمال آنها را با آن موقعيّت فوق العاده عظيم مقايسه نماييم



آنها مستقيماً با مبدأ جهان هستي مربوطند وشعاع علم و دانش بي پايان او بر دلهاي آنها ميتابد، حقايق بسياري بر آنها آشكار است كه از ديگران مخفي است، علم و ايمان و تقواي آنها درعاليترين درجه قرار دارد، خلاصه آنها به اندازهاي به خدا نزديكند كه يك لحظه سلب توجّه ازخداوند براي آنها لغزش محسوب مي‎شود.



بنابراين، جاي تعجّب نيست افعالي كه براي ديگران مباح يا مكروه شمرده ميشود براي آنها«گناه» ناميده شود!



گناهاني كه در آيات و سخنان پيشوايان بزرگ ديني به آنها نسبت داده شده و يا خود در مقام طلب آمرزش از آنها بر آمده اند همه از اين قبيل است؛ يعني، مقام و موقعيّت معنوي و علم و دانش و ايمان آنها، آنقدر برجسته است كه يك غفلت جزئي در يك كار ساده معمولي براي آنها «گناه» شمرده شده است و جملة معروف «حَسَناتُ الاَبْرارِ سَيِّئاتُ الْمُقَرَّبين» [اعمال نيك خوبان، گناه مقرّبان خدا محسوب ميشود] نيز ناظر به همين حقيقت است.

---

معارف اسلام


ايت الله مكارم شيرازي